Κι όμως, η κόντρα μαμάς - παιδιού ξεκινά από τη βρεφική ηλικία, με αφορμή το φαγητό. Όταν η μαμά αρνείται να δεχθεί ότι το μωρό της δεν θέλει να φάει άλλο και επιμένει να το ταΐζει, τότε το μωρό κάνει το μόνο που μπορεί: σταματά να τρώει.
Γονείς και παιδίατροι θα πρέπει να σεβαστούν τους ρυθμούς του παιδιού, επισημαίνει η διευθύντρια του Παιδοψυχιατρικού Τμήματος του Ιπποκράτειου νοσοκομείου, παιδιοψυχίατρος, Ιωάννα Καραγιαννάκη, με αφορμή ομιλία της με θέμα «Και όμως υπάρχουν παιδιά που δεν τρώνε», στην αυριανή 31η Ενημερωτική Ημερίδα που διοργανώνει στη Θεσσαλονίκη η Α΄ Παιδιατρική Κλινική του ΑΠΘ.
«Τα υγιή βρέφη έχουν την ικανότητα να γνωρίζουν πόσο γάλα χρειάζονται σε κάθε γεύμα, αλλά και πόσο συχνά χρειάζονται τα γεύματά τους. Είναι καθήκον της μητέρας, με τη βοήθεια του παιδιάτρου, εφόσον χρειάζεται, να αναγνωρίσει τα… σήματα που εκπέμπει το βρέφος, για να δηλώσει τις ανάγκες του. Όταν τα βρέφη πεινάνε, κλαίνε και, όταν χορτάσουν, σταματάνε να θηλάζουν ή να καταπίνουν» εξηγεί η κα Καραγιαννάκη.
«Τα υγιή βρέφη έχουν την ικανότητα να γνωρίζουν πόσο γάλα χρειάζονται σε κάθε γεύμα, αλλά και πόσο συχνά χρειάζονται τα γεύματά τους. Είναι καθήκον της μητέρας, με τη βοήθεια του παιδιάτρου, εφόσον χρειάζεται, να αναγνωρίσει τα… σήματα που εκπέμπει το βρέφος, για να δηλώσει τις ανάγκες του. Όταν τα βρέφη πεινάνε, κλαίνε και, όταν χορτάσουν, σταματάνε να θηλάζουν ή να καταπίνουν» εξηγεί η κα Καραγιαννάκη. Η «κόντρα» μητέρας - βρέφους για το θέμα του φαγητού καθιστά το γεύμα πεδίο ανταγωνισμού και οδηγεί στη σοβαρή καταστρατήγηση του μεγίστου αναπτυξιακού δικαιώματος του παιδιού. «Αν η μητέρα εξαναγκάσει το βρέφος να προσλάβει μεγαλύτερη ποσότητα ή αν προσπαθήσει να του καθορίσει διαφορετικές ώρες γευμάτων, του αρνείται το δικαίωμα να αναλάβει την ευθύνη του εαυτού του και το πιθανότερο είναι να το κάνει νευρικό και γκρινιάρικο και …δύσκολο στο φαγητό του. Η νευρικότητα του βρέφους θα πυροδοτήσει το άγχος της μητέρας και το αίσθημα αποτυχίας στη φροντίδα και το άγχος της μητέρας θα επανατροφοδοτήσει τη νευρικότητα του βρέφους και ούτω καθεξής».
Το πέρασμα από το γάλα στη στερεά τροφή και το τάισμα με το κουτάλι είναι ένας σημαντικός σταθμός για τα μεγαλύτερα βρέφη. «Όλα τα βρέφη δεν είναι έτοιμα να περάσουν στη στερεά τροφή στην ίδια ακριβώς ηλικία με ένα γραμμικό τρόπο. Θα πρέπει πάλι η μητέρα να σεβαστεί τον ρυθμό του βρέφους, να το περιμένει με ψυχραιμία και να αναπτύξει τεχνικές για σταδιακό και αργό πέρασμα για όσο διάστημα χρειαστεί» αναφέρει η κα Καραγιαννάκη.
Το πέρασμα από το γάλα στη στερεά τροφή και το τάισμα με το κουτάλι είναι ένας σημαντικός σταθμός για τα μεγαλύτερα βρέφη. «Όλα τα βρέφη δεν είναι έτοιμα να περάσουν στη στερεά τροφή στην ίδια ακριβώς ηλικία με ένα γραμμικό τρόπο. Θα πρέπει πάλι η μητέρα να σεβαστεί τον ρυθμό του βρέφους, να το περιμένει με ψυχραιμία και να αναπτύξει τεχνικές για σταδιακό και αργό πέρασμα για όσο διάστημα χρειαστεί» αναφέρει η κα Καραγιαννάκη. Σύμφωνα με τη κα Καραγιαννάκη δεν πρέπει να υποτιμηθεί και η ανορεξία, που οφείλεται στο άγχος του βρέφους (ενδογενές ή μεταφερόμενο από τη μητέρα), αλλά και η δυσκολία στη διατροφή που είναι δυνατό να είναι σύμπτωμα ψυχοπαθολογίας ή να είναι εκδήλωση δυσμενών συνθηκών ζωής.
Πηγή zougla.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου